مهمان زندگی
مهمان ناگزیر زندگی
از پنجره آرزو
به کوچه بازی و تماشا می دود

مغرور و بازیگوش
با چشم های بسته
از چهار راه دانش و آگاهی
می گذرد

چند کوچه آن سو تر
در دفتر خاطرات شب
نقش دلقک عشق را
در هیات عارفان اساطیری
حکایت می کند

و در کارگاه راز بقا
تکرار خویش را
به تصویر می کشد

یک روز نیز
بر نردبان وارونه حسرت
نمایش روزهای رفته
به تماشا می نشیند

تو
آری تو
مهمان زندگی
مهمان ناگزیر مرگ
در کجای این عبور
به رویا ایستاده ای

# آدم