خورشید عادتی ست که هر صبح
با اضطراب غروب بیدار می شود
و هر شب
در آرزوی طلوع تازه
چشم بر هم می نهد

بهار عادتی ست که هر سال
چشم به راه پاییز
گل می کند
تا قصه قدیمی عشق و جدایی را
در خش خش غمگین برگ ها
بشنود

انسان عادتی ست که هر دقیقه
تکرار ثانیه های پیش را
میان خواب و بیداری
خمیازه می کشد
و آفتاب و بهار را
از پشت پنجره تکرار
به تماشا می نشیند

# آدم