گنج عشقم  در دل ویرانه ای افتاده ام

شعله ام ، در دامن پروانه ای افتاده ام

مثل ابراهیم ، میل شعله دارم در دلم

مست ایمانم که در بتخانه ای افتاده ام

نیست لیلایی که تا  مهمان توفانم کند

زلف مجنونم به دام شانه ای افتاده ام

جرعه ای ازعشق می خواهم که آبادم کند

از خماری گوشه میخانه ای افتاده ام

گرچه دارم موج صد دریا میان سینه ام

در حصار تنگ انگشتانه ای افتاده ام

چون جوانی ، سهم پیری دل ما عقل شد

عاقبت ، گیر عجب دیوانه ای افتاده ام

#ادم