باید به حرف های تو ایمان بیاوریم

یک بار دیگر از بهشت انسان بیاوریم

از یاد برده ایم ، قراری که بسته ایم

خود را دوباره بر سر پیمان بیاوریم

گم کرده ایم راه در بیراهه زمین

وقت است رو به قبله رندان بیاوریم

انگشتری که داشتیم از دوست یادگار

بیرون ز دست حضرت شیطان بیاوریم

تا بگذریم از دل طوفان عقل ها

باید یکی چو عشق ، کشتیبان بیاوریم

بر قلب های خشک و ترک خورده بشر

با نام او طراوت باران بیاوریم

هرچند عصر معجزه دیگر به سر رسید

گر تو عصا طلب کنی، الان بیاوریم

سخت است دل گرفتن از دستان فتنه گر

این سخت را برای تو آسان بیاوریم

گفتیم به آخر غزل نزدیک می شویم

این بیت را به شیوه رندان بیاوریم:

تا راه کعبه را کنیم بر مردم آشکار

در وصف چشم های تو دیوان بیاوریم