نيرنگ آه
شاعر شديم و شعرهاي ما ، گناه شما
وصف سياه كاري قلب سياه شما
آه هوس برآمد از لب هاي هرزه تان
تاويل شد به سوز دل، نيرنگ آه شما
گفتيم ، شكر نهفته درحرف قشنگ تان
شرداشت در دلش، كلام خيرخواه شما
با ادعاي سبز نان همراه تان شديم
گندم نداشت خوشه هاي زرد كاه شما
با ريسمان ادعاهاي دروغ تان
افتاده ايم در ته تاريك چاه شما
پنداشتيم به مقصد خورشيد مي رويم
مي رفت سوي شب ولي فانوس ماه شما
كج بود ، خشت هاي ديوار مسيرتان
جاي بهشت، سمت دوزخ بود راه شما
گرگان در لباس چوپان بوده ايد و ما
از ترس روبهان ، نشستيم در پناه شما
چون رهروان ساده دل، خلوت گزيده ايم
در كنج يكسره رياي خانقاه شما
بر پرچم شما نشان آفتاب ، هست
اما به سوي نور مي تازد ، سپاه شما
برقي كه داشت چشم تان، نور خدا نبود
شيطان نشسته بود ، آنجا درنگاه شما
شد وقت آن كه عقل را بازآوريم به سر
دل را رها كنيم ، از زير كلاه شما
# ادم
