نصيب ما همه بيچارگي و در به دري ست

و آنچه  ديده اي ، تازه  نتايج  سحري ست

خبر ز شادي  و شور و نشاط  اينجا نيست

اگر به خنده  لبي باز شد  ز بي خبري ست

جهان به كام كسي مي شود كه اهل رياست

پياله  من  و  تو  ،  پر  ز  قهوه   قجري ست

ببين  چگونه   گلستان ، پر از  كلاغ   شده

گل مراد  من  آنجا   به   دامن   دگري ست

نگار  من  كه   ز  من  روي  مي كند  پنهان

به چشم مردم ديگر ولي به جلوه گري ست

دلم  چو برگ گل  و قلب  او به  سختي خار

حكايت  من و  او قصه اي ز ديو  و پري ست

به  چشم هاي خود ما هم اعتمادي نيست

كه مثل  باد هميشه  به كار  پرده دري ست

هر آن كسي كه  در  اين  روزگار  قدري  ديد

بدان كه  بر سر او هم كلاه  بي هنري ست

به عالمي خبر از حال خويش دادم ، گفت :

اسير اره  شدن  ،   بازتاب  بي ثمري ست

(ادم)

telegram.me/chizishabihesher