(شوخي)

بيشتر از هر چه  ، در فكر كلاسي  مثل  من

بگذر از اين  فكرها ، وقتي  قناسي  مثل من

مي دهي جولان،ميان كوچه روز و شب چرا؟

تا بگويي  خوش  دك و پوز و  لباسي مثل من

دل  به  ليلايي سپردي و نمي خواهد  تو را ؟

در مسير  آمد  و رفتش ،  پلاسي  مثل  من

آه  سردت ،  در دل  تنگش  كجا  دارد  اثر

تو كه  مي داني  چرا  در التماسي  مثل من

چاره  بنده  و  تو در مدرك تحصيل  نيست

بي خيالش شو كه بي هوش و حواسي مثل من

از سحر چون  باوفاها ، در پي  يك  لقمه نان

مي دوي  و عاقبت هم  آس و پاسي  مثل من

بس  كه  باد  حرص دنيا  برد موهاي تو را

در جواني همچو  پيران  كله تاسي  مثل من

خطي  از  رحمت  ندارد  ،  دفتر  پيشانيت

وقت  تقسيم  بلا ، جزء  خواصي  مثل  من

شد زمين از شاه و بي بي پر،چه سودت مي دهد

در  خيالات  خودت  سرباز  آسي  مثل  من

تو كه مي داني سواري نيست پشت اين عبار

پس  چرا  در حال  ذكر الغياثي  مثل  من

بس كه  ديدي جاي آهنگر سر مسگر زدند

جرم  ناكرده  مهياي  قصاصي  مثل  من

دائما  مي نالي  و  از  زندگي  داري  گله

پس  چرا از مرگ  دائم در هراسي مثل من

جاي  معني  در پي الفاظ  مي چرخي  مدام

جاي مضمون  يافتن ، فكر جناسي  مثل من

شاعري  و حرف هاي  دل نشيني  مي زني

خوب مي دانم كه دراين عرصه خاصي مثل من!

(ادم)