در  بازوان  عشق  ،  زندانم  نكردي

كردم هوس، يك بوسه مهمانم نكردي

در تاب و تب بودم كه دستانت بگيرم

درد  مرا  ديدي  و  درمانم  نكردي

گيرم كه گيسويت نهان روسري بود

با غمزه اي  حتي ، پريشانم  نكردي

آماده  بودم ، سيب  ممنوعي  بچينم

پس رفتي و رخنه  در ايمانم نكردي

اي چشم هاي تو غزل اعجاز هستي

قدر نگاهي  هم  غزلخوانم  نكردي

گفتي كه عاشق مي رود قربان يارش

من  تا منا رفتم ،  تو قربانم  نكردي

(ادم)