دوباره شمس ما از شرق جان تابان شود اي كاش

پر از شادي و خنده پيش ما مهمان  شود اي كاش

بريد عهدي كه  با من  بسته بود و رفت از چشمم

به مهر آيد  دوباره ، بر سر  پيمان شود  اي كاش

دلم  خون است  و بر لب خنده ها  دارم  به ياد او

دلم  مثل  لبانم  از خوشي ، خندان شود  اي كاش

گذشت عمر و نشد  يك  لحظه  دنيا  بر مراد  ما

دو روزي بر مراد  محفل  رندان  شود  اي كاش

ندارم  طاقت  حتي  شبي  را  منتظر  ماندن

زمان وعده فردا ، همين  الان شود  اي كاش

حكايت هاي عشق او  و  من آغا ز تلخي  داشت

شبيه قصه ها، اين قصه خوش پايان شود اي كاش

نه سر دارد نه سامان هركه  شد در دام  چشمانش

شبيه عاشقانش  بي  سر و سامان  شود  اي كاش

دلم  را  بي  وفايي هاي  اين  ليلي نماها  كشت

بناي مكر و تزوير و ريا  ويران شود  اي كاش

گرفته  آسمان  چشم هاي  من  ز  دلتنگي

دعا كردم كه دامانم  پر از باران شود اي كاش

دل آدم مريض درد بي درمان بي دردي ست

شبي با بوسه هاي دلبري درمان شود اي كاش

بني آدم  به  وسواس هوس  شد  همره شيطان

به نيروي مسيحايي عشق انسان  شود اي كاش

(ادم)