شب و روز مرا همچون شب یلدا پسندیدی

گمانم ، رنج بی پایان برای ما پسندیدی

به بازیمان نمی گیرد کسی ، دانم چرایش را

شبیه خود مرا بی همدم و تنها پسندیدی

همه امروزهایم رنگ تلخی بر خودش دارد

خوشی ها را برای روز پس فردا پسندیدی

مرا نادیده می گیرد غریب و آشنا ، شاید

ز چشم مردمانم  غیب و ناپیدا پسندیدی

تمنایی ندارم از حضور حضرتت چیزی

همین کافی که ما را از همه دنیا پسندیدی!

 (ادم)