هميشه زمستان ، بهاري نديدم

در اين شهر دلمرده ياري نديدم

غبار اميدم در آن دورها

همه گرد بود و سواري نديدم

همه مست ، مست غرور و هوس

در اين همرهان سربداري نديدم

اسيران پا بسته روزگارند

كسي را ز خود اختياري نديدم

ندارم اميدي به اين  مردگان

كه در چشم هاشان ، شراري نديدم

برو اي پيام آور عشق ، اينجا

براي تو چشم انتظاري نديدم

كسي را كه باشد شبيه خودم

پر از آتش عشق ، آري نديدم

(ادم)