قطره شبنم

از آتش عشقي كه به سر دارم من

صد داغ چو لاله بر جگر دارم من

يك قطره نصيبم نشد از شبنم تان

بايد كه دل از اميد بردارم من

مست انگور

آيينه شدم  ، در طلب نور شما

شد ناظر دل ، در پي منظور شما

ما را چه نيازي به سبوي دگران

مستيم به يك حبه انگور شما

فرهاد شدن

انگار نشد قسمت ما شاد شدن

يك ثانيه از درد و غم آزاد شدن

هرچند كه تلخ مي رود روز و شبم

در طالع ما نوشته فرهاد شدن

(ادم)