زير باران ، تك و  تنها من  و آدم  برفي

مانده ايم در دل سرما من و آدم برفي

دل  ما  گرم  نشد از دم  گرمي  اينجا

بي نصيبيم ز يك"ها " من و آدم برفي

آن سوي پنجره و پرده  پر  از غوغا بود

غرق در گوش  تماشا من  و آدم برفي

گفته بودند كه با صبر به جايي برسي

نرسيديم  به  تو  اما  من  و آدم برفي

خبري نيست ز گرماي نفس در تن ما

مردگانيم   سرپا  من   و   آدم   برفي

مثل يك شيِ به جا مانده ز دوران قديم

شده  اين  مثل   معما من  و  آدم  برفي

سهم ما از همه دنيا بجزاين گوشه نشد

چه كسي كرد چنين ، با من و  آدم برفي

(ادم)